Eerste dag: initiatie

1 oktober 2018 - Conakry, Guinee

Vroeg op want na het ontbijt volgt een “Community Meeting” in de International Lounge. Na zang en gebed wordt dan een heleboel nuttige info gegeven over wat er allemaal de komende week op en rond het schip gaat gebeuren, dat ofwel voor iedereen noodzakelijk, of interessant of leuk kan zijn. Bijvoorbeeld een voordracht van een bepaald chirurgisch team over hun werk, donderdag een voetbalmatch tussen de AFM (Africa Mercy) crew en de “day crew” (die laatste zijn lokale mensen die overdag op het schip voor verschillende taken tewerkgesteld worden): meestal verliest de AFM crew blijkbaar met zware cijfers. 

Na de Community Meeting blijven de nieuwkomers voor extra opleidingen over Security, Safety (gevolgd door een Kahoot kwis) en een belangrijk geachte video over “Child Safety Awareness”. Na elke opleiding of rondleiding moet je een checklist op papier (dat je bij aankomst hebt gekregen) laten aftekenen door de betreffende verantwoordelijke. Op het schip is quasi overal airco en dat maakt het bv in het restaurant wat killig waardoor je geneigd bent een bloesje met mouwen extra te dragen. Overal moeten de handen op gepaste momenten gedesinfecteerd worden. Iedereen heeft een pasje met foto en naam en een barcode. Als je het schip verlaat moet je “uitscannen” en nadien bij terugkomst weer “inscannen”, zodat ze altijd weten of je wel dan niet aan boord bent.

Dan kom ik dichter bij het echte NKO werk. Tijdens mijn opleiding heeft Mark al de meeste patiënten die voor (NKO) chirurgie in aanmerking komen gescreend, jammer want ik had ze graag allemaal mee gezien. Ik krijg er nog een viertal te zien voor de lunch. Ik begrijp iets beter hoe het systeem werkt. Aan land, in de stad, hebben in de voorbije weken een team van verpleegkundigen 6000 (zésduizend) patiënten gescreend, die zich hebben aangemeld voor medische verzorging (allerlei, niet alleen NKO) en waarvan de verpleegkundigen denken dat zij al of niet voor behandeling op de AFM in aanmerking komen. Dit gebeurt op enkele dagen en is dus ongetwijfeld zwaar werk voor de MS werkers, gezien er natuurlijk een enorme variëteit van pathologie passeert, de ene al ernstiger dan de andere. Zo’n 10% van die mensen worden verder ondervraagd en onderzocht, bv de NKO patiënten hebben meestal een CT scan nodig, en ook dit wordt dan geregeld vooraleer ze op de stoel bij Dr Mark Shrime terecht komen. In de voormiddag worden een twintigtal patiënten klinisch en radiologisch geëvalueerd en al of niet voor heelkunde geselecteerd. Ook als mensen (om uiteenlopende redenen) niet kunnen geholpen worden is dit psychologisch soms voor patiënt én zorgverlener een harde dobber, hieraan wordt dan ook de nodige begeleiding en aandacht geschonken. 

Uiteindelijk hebben we ongeveer voldoende mensen geselecteerd om de volgende 2 weken een operatieprogramma mee te vullen. Enkele specifieke gevallen worden ’s namiddags nog herbesproken en -onderzocht, waarover twijfel bestaat (comorbiditeiten en andere aspecten).

Let wel: het gaat niet over banale of mineure medische problemen. De meeste patiënten hebben halsmassa’s die door hun extensie een functionele beperking vormen, dingen die we in Belgie niet of nauwelijks zien en die een specifieke heelkundige vaardigheid vragen. Meestal zijn het benigne aandoeningen, maligniteiten die met zuiver heelkundige behandeling curatief kunnen verholpen worden, worden ook geselecteerd. Oor- en sinuschirurgie komen niet aan bod om technische redenen.

Verder ’s namiddags volgt een rondleiding in het operatiekwartier en de opstelling van het operatieprogramma voor de volgende dag.

De mensen die hier op het schip werken zijn van allerlei nationaliteiten - een veertigtal verschillende laat ik me vertellen - met overwicht voor Amerikanen.  Ik vind dat er ook relatief veel Nederlanders zijn. Mensen komen voor een brede waaier van taken en motivaties. Dus niet alleen medici en paramedici, maar ook techniekers, secretaressen, receptionisten, logistieke hulp, koks etc… Jong en oud, met en zonder gezin (sommigen met kinderen zelfs), en voor wisselende duur van verblijf: twee weken, een maand, vier maand, een jaar etc.. Eén ding hebben ze gemeenschappelijk: optimisme, toewijding en hartelijkheid.

Het schip zelf is ongelooflijk. Ik ben nog geen 24 uur aan boord en heb dus nog verre van alles gezien, maar wat in elk geval respect afdwingt is de mooie en nette indeling, de efficiëntie en de enormiteit van alles. Er zijn 8 dekken of niveau’s: 1 is engine rooms, 2 ook maar heeft ook een boetiek en een fitness ruimte. 3 bevat het ganse ziekenhuis incl operatiekwartier. 4 zijn de crew quarters, 5 bevat nog enkele crew quarters (waaronder de mijne) en verder dining room, cafe, bank, reception, bibliotheek, kantoren. 6 het Internet cafe, International room, conference room, laundry, classrooms. 7 de brug, technische crew mess en cabines, een speeltuin voor kinderen, technieksche kantoren, 8 het bovendek met ook een speeltuin en een zwembad. Op deck 6 hangt nog een scheepsplan tegen de muur dat de voorgeschiedenis van het schip onthult. Luisterend naar de naam Dronning Ingrid was de AFM vroeger een Deense ferry voor treinen, het schijnt dat in de lagere dekken nog ergens restanten van treinsporen te zien zijn.

Het allereerste schip van MercyShips was beduidend kleiner, werd gebruikt van 1978 tot 2007 en heette de Anastasia. Nadien volgden nog 2 andere schepen, nadien kwam de AMF. Er is een groter exemplaar in opbouw, dat Global Mercy heet en naast (en niet in plaats van-) de AFM vanaf 2019 in functie zou komen.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

2 Reacties

  1. Luc saelens:
    2 oktober 2018
    Dank je wel Doc voor dit zeer gedetailleerd relaas - zo nuttig voor ons en voor "opvolgers".
    Nog een succesvol verblijf gewenst

    vriendelijke groet

    luc
  2. Carla reynders:
    2 oktober 2018
    Beste dokter Claes.
    Bedankt voor alle info, we zijn benieuwd naar meer...
    Mvg, carla reynders